Gepubliceerd op 24 oktober 2016
De fiscus betwist de toepassing van het verlaagd btw-tarief voor verbouwingen. Volgens de bouwheer ten onrechte omdat het oude gebouw nog steeds overwegend blijft in het geheel na de uitoverig van de werken.
Volgens de rechtbank moet bij gebrek aan een definitie van de werken die onder het verlaagd btw-tarief vallen, deze in hun gebruikelijke zin begrepen te worden, namelijk werken die niet van zo een aard zijn dat er een nieuw gebouw tot stand wordt gebracht.
De rechtbank verwijst ook naar een antwooord van de minister op een parlementaire vraag waarin gesteld wordt dat om na te gaan of de gedeelten van het oude gebouw nog overwegend blijven in het geheel na de uitvoering van de werken, er geen rekening mag worden gehouden met de oude delen van de woning die niet werden bewaard (in casu afgebroken). Bovendien moeten de oude delen waarop na afbraak herbouwd werd, beschouwd worden als nieuwe gedeelten. Bij het oude gedeelte mogen enkel de oude oppervlaktes geteld worden die bewaard zijn gebleven.
Volgens de fiscus vertegenwoordigd het oude gedeelte 364,96 m² terwijl de totale oppervlakte na de werken 1.157,89 m² bedraagt. De bouwheer legt andere berekeningen voor, waarvan de rechtbank trouwens opmerkt dat deze gemaakt werden door de broer van de bouwheer (de architect), waaruit moet blijken dat beide oppervlaktes respectievelijk 679 en 897 m² bedragen.
De rechtbank volgt de berekeningen van de bouwheer niet omdat:
ze de oppervlakte voorafgaand aan de werken overschatten door rekening te houden met de stal en de hooizolder op de eerste verdieping: deze zijn geen woongebouw of een deel er van en kunnen dus niet in aanmerking worden genomen bij de berekening van het gedeelte van het gebouw dat na de werkzaamheden bewaard is gebleven.
ze voor de totale oppervlakte na de werken geen rekening houden met een kelder van 80 cm hoog en een deel van de oppervlaktes van de 2de en 3de verdieping omdat ze lager zijn 1,50 m
Volgens de rechtbank moet er wel degelijk rekening gehouden worden met:
de totale oppervlakte van elk vlak gedeelte (draagvloer) van elk deel van de woning, inclusief de verloren oppervlakte, zoals onder een schuin dak;
de oppervlakte van bergruimte, kelder, zolder en in- of aangebouwde garage.
Voormelde criteria zijn wel relevant voor het inschatten van de omvang van de uitgevoerde werken, die bepalen of de werken een renovatie of verbouwing, dan wel de bouw of wederopbouw van een nieuw gebouw tot voorwerp hebben.
De rechtbank oordeelt dus dat de stal en hooizolder niet als oud gedeelte beschouwd kunnen worden en dat de verloren oppervlaktes onder een schuin dak en de kelderoppervlakte wel degelijk meetellen als totale oppervlakte na de verbouwing. De oude gedeelten bedragen dan aanzienlijk minder dan de helft van de totale oppervlakte na de werken, waardoor er voor de rechtbank sprake is van een nieuw gebouw en dat de werken bijgevolg belast dienen te worden aan 21% ipv 6%.
Rb. Aarlen, 22 april 2015, rol nr. 12/352/A
